برای خودم سواله که تا چه اندازه باید برای شبکه های اجتماعی وقت گذاشت؟ اصلن باید وقت گذاشت یا نه؟
من توی فیض بوغ تقریبن از خبرهای خیلی جالبی با خبر می شم که اگر نباشه، با آدم هایی از اون تیپ که چنین چیزهای جالبی را سهیم می شن، ارتباط حضوری ندارم. این برام خوبه. ولی بودن توی فیض بوغ، وقتمو می گیره، حیف ارزش وقتم می شه که پای بخشی غیر از این چیزای مفید بگذره! تمرین کردم و می کنم که خودمو درگیر این بخش نکنم.
توی توئیتر، هم کارهامو فالو می کنم. یه دوره چند تایی پست گذاشتم به فارسی که دیدم، نع. دوستش ندارم. پست هامو پاک کردم و همکارهامو از نظر علمی یا آدم های سیاسی را دنبال می کنم، این خوبه.
توی اینستگرام، چندتایی عکس گذاشتم، اینو برای تخلیه ی روحی خودم می پسندم. برای همین وبلاگ نویسی کم می کنم. اینستگرام را هم بستم :) یعنی پرایوت شد.
اگه بتونم یک هفته ساعت معاشرت های شخصیمو بنویسم، شاید بتونم با تحلیل دیتاش، یه پترن پیدا کنم. این ایده الان به ذهنم رسید. می تونم از دوستای نزدیکمم هم بخوام که این کارو انجام بدن. می تونیم یک دیتا بیس درست کنیم و تحلیل دیتا کنیم. این خیلی تمرین جالبی می شه. باید تخصصی تر به ایدم فکر کنم. می دونم مقاله های زیادی در مورد ساعات شبکه های اجتماعی هست که منتشر شده، من به دنبال چنین چیزی نیستم. هدف شخصی دارم که سوال خاصی را می خوام مد نظر قرار بدم.
خوشم اومد :)